PATRON SZKOŁY

Rada Pedagogiczna naszej szkoły, poparta decyzją Rady Rodziców, podjęła decyzję o nadaniu szkole zaszczytnego imienia Jana Pawła II. Uroczystość nadania szkole imienia odbyła się 18 maja 2006 r.

Jan Paweł II jest niewątpliwie niepodważalnym autorytetem moralnym naszych czasów dla ludzi różnych narodów wyznań i kultury, a szczególnie dla nas Polaków. Jego nauczanie oparte na głębokiej wierze, prostej i prawdziwej miłości Boga i człowieka kształtuje otwartą, pełną zrozumienia postawę wobec drugiego człowieka. Wielki Papież nauczał i pokazał jak żyć pełnią wiary, nadziei i miłości, jak kochać ojczyznę. Był obrońcą godności człowieka, prawa do życia, powiernikiem chorych, słabych i biednych. Troszczył się o rodzinę, rozpalał serca gorącą miłością, oddaniem Bogu i Jego woli, upominał jeśli była taka potrzeba. W ludziach młodych potrafił dostrzegać to co w nich jest najlepsze:”

„Wy jesteście nadzieją Kościoła, wy jesteście moją nadzieją”.

Zachęcał młodzież, aby dążyła do prawdziwych i nieprzemijających wartości nawet wtedy gdyby inni od nich nie wymagali.  Jan Paweł II - człowiek, który odejściem z tego świata zjednoczył ludzi różnych kultur i wyznań, wyzwolił to co w człowieku jest najlepsze, pozostaje dla nas drogowskazem wierności ojczyźnie, Kościołowi i Chrystusowi. Pragniemy być wierni dziedzictwu  tego wielkiego Polaka i papieża, obrońcy pokoju, ładu moralnego i godności człowieka, wierności Bogu i ojczyźnie.


Obchodząc Dzień Papieski w naszej szkole, uczniowie klas piątych i szóstych przygotowali montaż literacki  pt. „Nie lękajcie się”, przedstawiony dwukrotnie w dniu 17 października w świetlicy szkolnej uczniom i nauczycielom.

 

Wkrótce po wyborze Jana Pawła na tron Piotrowy, pracownicy Watykanu martwili się, że papież nie chce korzystać z lektyki papieskiej. Mówili:
- Bez lektyki ludzie nie będą widzieć Ojca Świętego, więc może zrobić jakiś podest?
- Na podest nie wejdę, nie jestem mistrzem olimpijskim! - oznajmił Jan Paweł II.

*****************************

Ojciec Święty do odwiedzającego Go polskiego księdza: Poczekaj chwilę na mnie, muszę trochę popapieżyć. 

*****************************

Któregoś wieczoru, podczas szpitalnej rekonwalescencji w klinice Gemelli po zamachu na Placu Św. Piotra, Papież wyszedł ze swojego pokoju na opustoszały korytarz. Rozejrzał się i powiedział: „ładne rzeczy, wszyscy sobie poszli, a mnie zostawili!”

*****************************

Podczas drugiej pielgrzymki do Polski 22.06 1983 roku, na krakowskich błoniach odbyła się beatyfikacja dwóch powstańców styczniowych – brata Alberta Chmielowskiego  i ojca Rafała Kalinowskiego. W trakcie ceremonii buchną z kadzielnicy wielki płomień, z którym nie mogli sobie poradzić ani ministranci, ani księża koncelebranci. Wreszcie ówczesny ceremoniarz papieski ks. John Magee, Irlandczyk, dmuchną tak skutecznie, że płomień zgasł i z kadzielnicy począł unosić się upragniony dymek. Wydarzenie to nie uszło uwagi Ojca Świętego, który sięgając po kadzidło, powiedział z uznanie o swoim ceremoniarzu:
„Ten to ma dech!”